بررسی میزان اضافه وزن و چاقی در دانشجویان پزشکی دختر دانشگاه گیلان ـ ۱۳۸۲

مقدمه: افزایش شهرنشینی و صنعتی شدن در اغلب کشور ها همراه با تغییرات رفتاری و تغذیه ای به سمت تغذیه با میزان بالای چربی و انرژی در کنار کم تحرکی، باعث اپیدمی چاقی در دنیا شده است.مطالعه ی حاضر جهت بررسی این مشکل در دانشجویان پزشکی به عنوان پزشکان آینده به اجرا درآمده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی، همه ی 282 دانشجوی پزشکی دختر دانشگاه علوم پزشکی گیلان در نیمه ی اول سال 1382 تحت مطالعه قرار گرفتند. گرداوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک, رفتارهای تغذیه ای، میزان فعالیت فیزیکی و شاخص های تن سنجی قد، وزن، دورکمر و دور باسن ثبت شد. در این مطالعه افزایش اضافه وزن بر اساس نمایه ی توده ی بدن بالاتر یا مساوی 25 و چاقی بر اساس نمایه ی توده ی بدن بالاتر از 30 تعریف شد. چاقی تنه ای بر اساس دو شاخص دور کمر بالاتر از80 سانتی متر و نسبت دور کمر به باسن بالاتر از 8/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 23 دانشجو (1/8%) کم وزن، 7/78% دارای وزن طبیعی، 36 نفر دارای اضافه وزن (7/12%) و 1 نفر (4/0%) چاق بودند. بر اساس میزان دور کمر، 29 نفر (2/10%) دانشجویان دارای چاقی بالاتنه و بر اساس دور کمر به باسن 42 نفر (8/14%) دارای چاقی شکمی بودند. پس از آنالیز کوواریانس تنها متغیر مؤثر بر نمایه ی توده ی بدن، سابقه ی چاقی در دوره ی کودکی (02/=p) و سابقه ی چاقی دوره ی نوجوانی و دبیرستان (001/0>p) بود. حدود نیمی از دانشجویان دید درستی از وزن مطلوب خود نداشتند. نتیجهگیری: نتایج به دست آمده از مطالعه ی حاضر، نشان دهنده ی هم زمانی مشکل کم وزنی و افزایش اضافه وزن در دانشجویان از یک طرف و عدم اطلاع از وزن مطلوب از طرف دیگر بوده، لزوم آموزش هر چه بیشتر دانشجویان را در رابطه با مشکلات تغذیه ای خاطر نشان می سازد.